اچقبل از اینکه دوباره این کار را انجام دهیم: بریتانیا به حکومت خود در آخرین شب پرمس ادامه خواهد داد. سام جکسون، کنترل کننده رادیو 3 بی بی سی و همچنین مدیر پرومز، با معرفی برنامه گسترده جشنواره امسال، به مخاطبان اطمینان داد که سرود سینمایی قرن هجدهم علیرغم درخواست ها، جایگاه معمول خود را در اوج خواهد گرفت. افتادن
نوازنده ویولن سل شکو کانه میسون، خواننده اصلی آلبوم سال گذشته Last Night، توجیهی باوقار و غیرقابل انکار برای رها کردن آهنگ در Desert Island Discus ارائه کرد. او با فاش كردن اينكه براي اجتناب از كنسرت زودتر از موعد كنسرت را ترك كرده است، گفت: «من فكر مي‌كنم شايد برخي افراد نمي‌دانند كه چنين آهنگي چقدر مي‌تواند باعث ناراحتي خيلي‌ها شود، هرچند كه [the people singing it] احساس خوبی دارم.”
اظهارات او با توهین نژادپرستانه خشمگین در فضای مجازی مواجه شد که جکسون گفت که او را وادار کرد “بایستد و فکر کند”. اما او اضافه کرد که مشکلی که بی‌بی‌سی با آن روبه‌رو بود این بود که نظرات عمیقاً تقسیم شده بود: «من می‌توانم در اتاقی بنشینم پر از افرادی که دقیقاً همان احساس شکو را دارند و می‌توانم در اتاق دیگری پر از پرداخت‌کنندگان هزینه مجوز بنشینم که همان احساس را دارند. به شدت، اگر نه بیشتر، این قانون است، بریتانیا! بخش مهمی از فرهنگ و سنت ما است… من استدلال می کنم که ما باید کاری را که از نظر اخلاقی درست است در بی بی سی انجام دهیم. ما هرگز نباید فقط به این دلیل که دیگران از ما می خواهند کارها را انجام دهیم.
طرفداران این ترانه می گویند که این آهنگ حمایت از سوژه های بریتانیایی را جشن می گیرد و خاطرنشان می کنند که وقتی توماس آرنت شعر جیمز تامسون را در سال 1740 موسیقی قرار داد، بریتانیا به دور از فرمانروایی امواج رادیویی بود. اما فراخوان برای انجام این کار و اصرار بر اینکه “انگلیسی ها هرگز، هرگز، هرگز برده نخواهند شد” را به سختی می توان از این واقعیت جدا کرد که این کشور در آن زمان بزرگترین کشور تجارت برده جهان بود و از قدرت دریایی برای ساخت و ساز استفاده می کرد. امپراتوری خود را برای دو قرن دیگر حفظ کند.
برخی ادعا می کنند که بتهوون، واگنر و یوهان اشتراوس از جمله آهنگسازان بعدی هستند که از موسیقی الهام گرفته اند. اما همه آثار هنری با گذشت زمان معنای خود را تغییر می دهند، زیرا این بستگی به چشم، گوش و ذهن کسانی دارد که آنها را تجربه می کنند.
سابقه رسیدگی بی بی سی به این موضوع آموزنده نیست. در سال 2020، تصمیم گرفته شد که این آهنگ بدون کلمات پخش شود، سپس پس از مداخله نخست وزیر وقت، بوریس جانسون، آن را به طور کامل پخش کرد. بنابراین دلایل زیادی وجود دارد که چرا حفظ وضعیت موجود آسانتر است. یک کشمکش طولانی بر سر حکومت بریتانیا! این یک نمایش فرعی در یک بحران بسیار بزرگتر است که بی بی سی در آستانه بررسی مجوز خود با آن مواجه است و این شرکت نمی خواهد در جنگ های فرهنگی دخالت کند.
اینها دلایل عمل گرایانه است. مشکل اخلاقی این نیست که چه کسی را راضی کنیم، بلکه این است که چه کاری درست است. در حالی که مهاجران ناامید در میان مأموریت جدیدی برای کنترل امواج غرق می شوند، بر بریتانیا حکومت کن! به عنوان بیانیه ای از هویت جمعی بیش از هر زمان دیگری نامناسب به نظر می رسد. این اختلاف آنقدر طولانی شد که اهمیت زیادی پیدا کرد. قطعات دیگر و بهتری وجود دارند که با این شرایط مطابقت دارند که برخی از آنها قبلاً در Proms پخش شده اند. دیر یا زود کسی باید صحبت کند، آثار آرن را در تاریخ بگذارد – و با موسیقی روبرو شود.