اسرپر، نوازنده و فیلمساز متولد آنگولا، بالوجی (نام خانوادگی سرژ بالوجی سیانی) سال گذشته با این اولین کارگردانی جایزه ای را در جشنواره کن برنده شد: تصویری پویا، پرجمعیت، چند کاناله و کاملاً گریزان که در ابتدا فکر می کردم از مقایسه با اردن برنده خواهد شد. کلاسیک ترسناک Peele’s Get Out. در واقعیت، همه چیز پیچیده تر است.
کوفی (مارک زینگا) مردی کنگویی است که در بلژیک زندگی می کند و با زن سفیدپوستی به نام آلیس (لوسی دبی) ازدواج کرده است. آنها به زودی در انتظار دوقلو هستند و کوفی احساس می کند نمی تواند بیشتر از این معطل کند: هر چه خانواده اش فکر کنند، این زوج باید به جمهوری دموکراتیک کنگو برگردند تا بتوانند آلیس را ببینند و به این ایده عادت کنند. به طور خاص، این به معنای عاشق شدن با مادر محافظه‌کار شدیدش، موجیلا (ایو مارینا گناهوا) است. او مراقبت می کند که آفروی غربی خود را بتراشد و حتی هزاران یورو خراج مالی یا «جهیزیه» برای آنها می آورد.
اما در طول یک شام خوشامدگویی پر تنش (که در کمال تعجب والدینش در آن شرکت نمی کنند)، آلیس متوجه می شود که همسرش در کودکی “زابولا” یا جادوگر نامیده می شد و زمانی که کوفی بیچاره دچار خونریزی از بینی می شود و به خواهرش خون می پاشد. انزجار بیگانه هراسانه خانواده وحشت زده از گرفتن همسر سفیدپوست توسط کافی به وحشت غیر منطقی تبدیل می شود. اینجا و آنجا او به یک مراسم جن گیری کشیده می شود، ظاهراً برای نجات یک کودک بی گناه از چشم بد، و همه اینها در مقابل آلیس وحشتناک. این یک آیین مضحک و در عین حال وحشتناک و تحقیرآمیز است که کافی باید با صبر و حوصله آن را تحمل کند تا اوضاع را بدتر نکند.
با این موقعیت عجیب و غریب با طنز یا طنز سیاه برخورد نمی شود، بلکه بخشی از یک داستان پیچیده و جدی است. فصل دوم زندگی پسری خیابانی به نام پاکو را دنبال می‌کند که کوفی و آلیس با او آشنا می‌شوند و مرگ خواهر کوچک‌ترش را به دست یک باند رقیب تجربه می‌کند که روی لباس و سر پلنگ رئیس جمهور فقید مابوتو تأثیر می‌گذارد. . (این اولین باری است که من این تصویر را روی یک صفحه سینما می بینم پس از فیلم مستند «وقتی پادشاهان بودیم» ساخته لئون گست، مستندی درباره علی و فورمن که در جنگلی در منطقه ای که زئیر در دهه 1970 غرش می کنند. خواهر کوفی تشالا (الیان اوموهیر) که قرار است با شوهرش به آفریقای جنوبی مهاجرت کند، از او جدا شده است. آنها در یک رابطه باز هستند، اما آنچه خواهرانش به آن “این عجیب و غریب چند عشقی” می گویند، او را به بیماری مقاربتی مبتلا کرده است. سرانجام، مادر کوفی و تشالا در مرکز صحنه قرار می گیرد.
بالوجی کل مفهوم برخورد فرهنگی را زیر سوال می برد و زیر سوال می برد. فرهنگ، میراث، ملیت و هویت همگی مفاهیمی هستند که در حال تغییر شکل هستند. ممکن است The Omen خیلی زیاد نباشد، اما فیلمی جسورانه، مخاطره آمیز و هیجان انگیز است.