مندر زندگی اینگا روبلیت، او فقط یک بیمار دیگر در بیمارستانی شلوغ بود که منتظر پزشک بود. مرگ این مرد 39 ساله به نمادی غم انگیز تبدیل شده است که نشان می دهد NHS چقدر تحت فشار قرار گرفته است.
رابلایت پس از یافتن بیهوش زیر کتش در اتاق انتظار اورژانس بیش از هشت ساعت پس از رسیدن جان خود را از دست داد.
یادگیری آنچه برای رابلایت در ساعات قبل از مرگ او اتفاق افتاد برای دوستان و خانواده او دشوار بود.
او پس از ورود به ساعت 10:30 شب 19 ژانویه با سردرد شدید، سرگیجه، فشار خون بالا و استفراغ، شب را در مرکز پزشکی ملکه (QMC) در ناتینگهام گذراند.
هنگامی که نام او هفت ساعت بعد، حدود ساعت 5:30 صبح صدا شد، او پاسخی نداد و کارکنان او را مرخص کردند، با این فرض که او از انتظار خسته شده بود و به خانه رفت.
اما بیش از یک ساعت بعد، مشخص شد که او پس از به خواب رفتن دچار تشنج شده و سپس زیر کتش بیهوش شده است.
او سریعاً به بخش مراقبت‌های ویژه منتقل شد، اما دچار خونریزی مغزی شد و خونریزی آنقدر شدید بود که عمل جراحی آن غیرممکن بود. مرگ او دو روز بعد، در 22 ژانویه، زمانی که وسایل زندگی او قطع شد، اعلام شد.
اینس برید، خواهر دوقلوی روبلیتا، گفت: «این تاریخ رسمی مرگ است، اما من فکر می‌کنم که او اساساً در آن اتاق انتظار درگذشت. “هیچ کس برای او کاری نکرد. و وقتی او را پیدا کردند، دیگر دیر شده بود.»
او با وجود این واقعیت که عروس در کشورشان لتونی زندگی می کند، به دوقلوی همسان خود بسیار نزدیک بود. او گفت: «ما هر روز، سه بار، گاهی اوقات بیشتر، تلفنی صحبت می‌کردیم.
این زوج در سال 2004 پس از فارغ التحصیلی با هم به بریتانیا نقل مکان کردند. هنگامی که برید در سال 2008 به خانه بازگشت، خواهر دوقلوی او ماند، مدرک GCSE خود را گرفت، یک شغل دائمی در ناتینگهام و مادر دو پسر شد که اکنون 13 و 11 ساله هستند.
حالا پسرها تحت مراقبت پدرشان هستند.
او به مدت 20 سال در آنجا زندگی کرد، همه مالیات ها را پرداخت، سخت کار کرد و همه چیز را به موقع پرداخت کرد. او همه چیز را درست انجام داد. حتی روزی که سردرد داشت، سر کار ماند.
«در تمام این سال‌ها، یک بار که برای کمک به بیمارستان رفت، کسی به او نگاه نکرد. نمی توانم حسش را توصیف کنم. که شما نمی توانید در جایی که باید برای کمک مراجعه کنید کمک دریافت کنید.
رابلایت در 19 ژانویه در جریان استراحت ناهار خود با خواهرش در FaceTime صحبت می کرد که ناگهان شروع به شکایت از سردرد کرد. او یک مسکن مصرف کرد و شیفت خود را در انبار با توزیع لباس به پایان رساند، سپس به خانه رفت و پنج ساعت خوابید.
عصر با صداي خواهرش از خواب بيدار شد. سردردش بدتر شد، نمی توانست آرام بنشیند و غذا بخورد.
“او فشار را اندازه گرفت – 156. یادم می آید. چنین عدد بزرگی به او گفتم باید به بیمارستان زنگ بزنی، باید بروی بیمارستان.
روبلیت با یک آمبولانس تماس گرفت اما به او گفتند که هیچ آمبولانسی وجود ندارد و از آنجایی که او برای رانندگی بیمار بود، از همکار و همسایه خود، راسا بالزونیت، خواست که او را رانندگی کند.
بالزونیت دوستش را “بسیار لاغر و سالم”، فعال و همیشه خندان توصیف کرد. در انباری که این زوج کار می کردند، روبلیتا “کار دو نفر را انجام داد، او خیلی سریع کار می کرد.”
بالزونیت می گوید: «او پر انرژی بود، نمی توانست در خانه آرام بنشیند، همیشه برای ما و بچه ها برنامه ریزی می کرد.
او گفت که عصر همان روز، روبلیت در حین رانندگی به بیمارستان احساس سرگیجه و استفراغ کرد و زمانی که آنها حدود ساعت 10:30 شب رسیدند، توسط پرستاری که درجه حرارت و فشار خون او را اندازه گیری کرد، معاینه شد.
او با دوستش دو ساعت تا نیمه شب در اورژانس منتظر ماند، اما وقتی امدادگران به آنها گفتند که 9 ساعت منتظر پزشک است، بالزونیت برای مراقبت از پسرش به خانه بازگشت.
زمانی که من آنجا بودم، هیچکس او را ندید، نامش ذکر نشد. من بسیار ناامید و عصبانی بودم.» من به او گفتم که تلفن را با صدای بلند نگه می دارم و او می تواند هر زمان که کارش تمام شد با من تماس بگیرد و من او را بردارم.
“من او را در یک مکان امن رها کردم، فکر کردم حالش خوب خواهد شد. فکر می کردم دکترها به او کمک می کنند. قرار بود امن ترین مکان باشد. ما متوجه نشدیم که چقدر جدی است.”
در لتونی، براید صبح چند بار با خواهرش تماس گرفت و حدود ساعت 7 صبح به تماس FaceTime توسط پرستاری پاسخ داده شد و به او گفت که فوراً به بیمارستان برود. در پس زمینه، او می توانست پاهای خواهرش را روی تخت بیمارستان ببیند.
«آنها گفتند که تازه متوجه شدند اینگا در حال تشنج است. من شوکه شدم – او را از کجا پیدا کردی؟ جایی که؟ هیچ کس جواب من را نداد.»
برید گفت که پزشکان دو بار به او گفتند که اگر خواهرانش زودتر کمک می گرفتند، ممکن بود زنده بماند.
“به من گفته شد که اگر کسی آن را دیده یا فقط بررسی کند، می توان از تمام این وضعیت جلوگیری کرد. درک این موضوع که وقتی کسی کارش را انجام می‌دهد واقعاً می‌تواند یک نفر اینجا باشد، خیلی سخت است.»
من فقط نمی توانستم باور کنم که او از صف حذف شد وقتی او جواب نداد. آیا کسی به دنبال او بوده است؟ آیا کسی دوربین مدار بسته را بررسی کرده است که ببیند آیا او رفته است یا خیر؟
برید گفت که او درخواست فیلم های نظارتی که آخرین لحظات خواهرش را در اتاق انتظار نشان می دهد، کرده است، اما او رد شده است.
«وقتی وسایل اینگا به من بازگردانده شد، روی گوشی و کیف پولش استفراغ بود. لباس‌هایش در ادرار خیس شده بود.» “فکر می کنم وقتی او را پیدا کردند او قبلاً از هوش رفته بود، اما دقیقاً چه ساعتی از هوش رفت؟”
از آنجایی که افراد بیشتر و بیشتری در مراقبت های اورژانسی با زمان انتظار طولانی مواجه می شوند، مطالعات نشان می دهد که افزایش متناظر در مرگ و میر وجود دارد. ارقام کالج سلطنتی پزشکی اورژانس (RCEM) نشان داده است که تقریباً 14000 نفر در سال گذشته در انگلستان پس از 12 ساعت انتظار در A&E جان خود را از دست دادند.
برید گفت که روز بعد هنگام ورود به بریتانیا پس از بازدید از بیمارستان با کارکنان QMC همدردی کرد. او یک اتاق انتظار شلوغ، تخت‌هایی در راهرو، بیماران خشمگینی را دید که سر کارکنان به خاطر طولانی شدن صبر کردنشان فریاد می‌زدند.
“می دانم که برای ما سخت است و آنها هم همینطور. وقتی وارد شدم، به آنها گفتم که چقدر عصبانی هستم، که کسی از اینگا مراقبت نمی کند و شما کار خود را انجام نمی دهید. و همه را بی سر و صدا می گیرند. من از این بابت احساس گناه می کنم.”
مرگ خواهرش در ماه ژوئیه توسط تحقیقاتی شنیده می شود و خانواده امیدوارند که در مورد اینکه دقیقاً چه اتفاقی افتاده است و اینکه آیا می توان از مرگ او جلوگیری کرد یا خیر، پاسخ هایی ارائه دهد.
برید گفت: «این چیزی نیست که بتوانید بپذیرید. «تا کی بیمارستان به این شکل کار خواهد کرد؟ چون سالهاست که همینطور است. مردم دارند می میرند و همه در برابر آن سکوت می کنند».
دکتر کیت گورلینگ، مدیر پزشکی بیمارستان‌های دانشگاهی ناتینگهام NHS Trust، که شامل QMC نیز می‌شود، گفت: «در این زمان سخت به خانواده‌ام تسلیت می‌گویم. تحقیقات در حال حاضر در حال انجام است و ما نمی‌توانیم تا کامل شدن آن اظهار نظر بیشتری کنیم.