تیقرارداد Bute House (BHA) قرار بود SNP را تثبیت کند. با میانجیگری نیکولا استورجن در آگوست 2021، ائتلاف با سبزها در ابتدا استادانه به نظر می رسید و به حزب اجازه می داد اعتبار زیست محیطی خود را بهبود بخشد و وجهه “مترقی” خود را تقویت کند، در حالی که یک جبهه متحد و اکثریت طرفدار استقلال را به هالیرود ارائه داد، که معتقد بود. به نفع برگزاری رفراندوم دوم است. اما صبح روز پنجشنبه، حمزه یوسف در اقدامی شوکه کننده از این توافق خارج شد و رهبران سبزها را به عنوان وزیران سایه در دولت خود برکنار کرد. رهبر SNP اکنون با رای عدم اعتماد مواجه شده است که ممکن است از دست بدهد. او عهد کرد که به مبارزه و به چالش کشیدن جنبش ادامه دهد، اما آنچه که قرار بود نمایش قدرت باشد در نهایت نقطه ضعف او را آشکار کرد.
از زمان توافق، جنگ فرهنگی تشدید شده است. بدون استورجن در راس، حزب – همیشه ائتلافی شکننده از راست و چپ، مترقیان و محافظه‌کاران، بنیادگرایان و تدریجی‌ها – بر سر لایحه بدبخت اصلاح به رسمیت شناختن جنسیت و قانون جنایات نفرت و نظم عمومی (اسکاتلند) عمیقاً اختلاف نظر دارد. . بسیاری بر این باورند که دل مشغولی رهبران آن به «سیاست هویت» توجه را از مسائل مبرم‌تری مانند آموزش، NHS و فقر کودکان، که به گفته آنها در قلب مأموریت دولت SNP بود، منحرف کرده است.
حزب آلبا به رهبری الکس سالموند – که برخی امیدوار بودند حمام خون عناصر شورشی در حزب باشد – در عوض به نقطه تجمع محافظه کاران اجتماعی ناراضی تبدیل شده است که انرژی آنها برای تضعیف رهبری SNP معطوف شده است. اینکه SNP و رسانه ها چقدر توانایی خود را برای آسیب رساندن دست کم گرفته اند، در قدرتی که رقیب سابق رهبری اش، اش ریگان، اکنون تنها MSP آلبا، در اختیار دارد، در زمانی که یوسف هفته آینده با رای عدم اعتماد مواجه می شود، مشهود است. رای او تعیین کننده خواهد بود.
حكم يوسف در مورد فرار ريگان اين بود: «ضايعه بزرگي نيست». با این حال، پس از شش ماه، چه می دانید؟ با تعداد مساوی موافق و مخالف وزیر اول، آینده او در دستان اوست. او باید صبح روز جمعه پر از شادی بوده باشد، هنگامی که لیست “تقاضای” خود را در ازای حمایت به او ارائه کرد. از جمله این موارد می توان به “حفاظت از حقوق زنان و کودکان” و “پیشرفت به سوی استقلال” اشاره کرد.
رهبری یوسف از ابتدا مورد لعن و نفرین بود. او مجموعه ای از شرایط غیرممکن را به ارث برد و توطئه کرد تا با انجام اشتباهات یکی پس از دیگری آنها را بدتر کند. این تقصیر او نیست که شرکای ائتلافی SNP حتی در مورد هویت خود صریح تر شده اند و از بررسی کاس و تصمیم به تعلیق مسدود کننده های بلوغ انتقاد می کنند. و نه اینکه رقیب رهبری راست میانه او، کیت فوربس، به سلاح توافق خانه بوته تبدیل شده است و او را به عنوان یک آلباتروس بر گردن حزب معرفی می کند.
اما او هیچ کس جز خودش را برای ناسازگاری‌هایش سرزنش نمی‌کند، مثلاً خود را ابتدا به عنوان کاندیدای جانشینی و سپس وقتی حزب درگیر تحقیقات تقلب شده بود، به عنوان جارو جدید معرفی کرد. همچنین عدم مشورت در مورد اعلام توقف مالیاتی شورا و اختلال در ارتباطات در مورد قانون جرایم ناشی از نفرت، که به افراد بد نیت اجازه داده است آن را به عنوان حمله به آزادی بیان معرفی کنند، نیست.
این هفته او خود را در موقعیتی بدون برد دید که ناشی از غرور SNP بود. تنظیم یک هدف اقلیمی بیش از حد جاه طلبانه توسط حزب همیشه با شکست خاتمه یافته است. و رکود همیشه خشم سبزها را برانگیخته است، زیرا آنها یک مجمع عمومی فوق‌العاده را برای اجازه دادن به اعضای خود برای رأی دادن به ائتلاف فراخوانده‌اند. رهبران مشترک پاتریک هاروی و لورنا اسلیتر ممکن است “خیانت” SNP را به این دلیل به چالش بکشند که یوسف از برگزاری جلسه جلوگیری کرده و ابتدا آنها را کنار گذاشته است. اما او چه انتخابی داشت؟ گزینه جایگزین این بود که حزب را در معرض هفته ها حدس و گمان قرار دهیم تا مخالفانش بگویند: “فقط به دمی که سگ را تکان می دهد نگاه کنید.”
وزیر اول هم حواسش به حمایت حزبش است. هفته گذشته، شش نماینده SNP MSP به جای حمایت از لایحه دولت قربانیان، شاهدان و اصلاحات عدالت (اسکاتلند) رای ممتنع دادند، در حالی که نظرسنجی اخیر YouGov نشان می دهد که این حزب 28 نماینده را در انتخابات عمومی از دست خواهد داد.
این نادرست است که بگوییم سبزها تنها منبع سقوط محبوبیت SNP بودند. رها کردن آنها می تواند رای دهندگانی را که از “بیداری” فرضی حزب ترسیده اند، بازگرداند. اما این احساسی را که او در 17 سال قدرت خود بارها بیش از حد وعده داده و کمتر ارائه کرده است را از بین نمی برد. همچنین حزب را از شر اتهامات اختلاس علیه همسر استورجن و مدیر اجرایی سابق SNP پیتر مورل خلاص نخواهد کرد.
همانطور که مشاوران یوسف باید می دانستند، گسست ناگهانی توافق خانه بوته به همان اندازه مشکلاتی را ایجاد می کند که حل کند. اکنون به جای تسلیم شدن به سبزها، او را تسلیم چهره های راست میانه در حزب خود می دانند. این بال با گام اشتباه یوسف تقویت شد. فوربس، که احتمالاً برای آن دسته از رای دهندگان روستایی که تحت رهبری سالموند به SNP تغییر وفاداری کردند، جذاب است، به نظر می رسد تنها شخصیتی باشد که می تواند حمایت کافی را در مجلس برای جایگزینی او جلب کند.
در هر صورت، رول به سمت راست اجتناب ناپذیر است. اگر یوسف تصمیم بگیرد که استعفا ندهد و در رای گیری هفته آینده جان سالم به در ببرد، حتی بیشتر از قبل در اردوگاه فوربس خواهد بود. و اگر فوربس جای او را بگیرد، محافظه کاری مالی و اجتماعی او به یک هنجار جدید تبدیل خواهد شد.
همانطور که من می نویسم، یوسف یک سخنرانی کلیدی در مورد استراتژی حزب کارگر برای یک اسکاتلند مستقل را لغو کرده است، توانایی او برای رهبری در حالی که تصمیم می گیرد قبل از رای گیری از کشتی بپرد یا نه، خنثی شده است. و چه کسی از این آشفتگی سود می برد؟ حزب کارگر اسکاتلند، که پیروزی های انتخاباتی آن با رد موافقت نامه خانه بوت خنثی می شد. رهبر آن، انس سرور، در حال حاضر در تلاش است تا از رای عدم اعتماد به دولت اسکاتلند استفاده کند. تنها کاری که وفاداران SNP می توانند انجام دهند این است که از اشتباهات حزب خود ابراز تاسف کنند زیرا هدف آنها برای جدایی از بریتانیا هر چه بیشتر دورتر می شود.
-
دنی گارولی روزنامه نگار آزاد و ستون نویس هرالد است
-
آیا نظری در مورد موضوعات مطرح شده در این مقاله دارید؟ اگر مایلید تا حداکثر 300 کلمه پاسخی را از طریق ایمیل ارسال کنید تا برای انتشار در بخش نامه های ما در نظر گرفته شود، اینجا را کلیک کنید.