Oدر طول دهه گذشته، خواننده مارتین کانجا، که با نام Lord Spikeheart نیز شناخته می‌شود، به نماد صحنه متال رو به رشد کنیا تبدیل شده است، ابتدا با گروه سرعتی دیوانه‌وار Lust of a Dying Breed، سپس به عنوان بخشی از دو صنعتی دوما، که به پرورش دادن ترکیبی متمایز از پارس روده‌ای، جیغ‌های شیطنت‌آمیز و آهنگ‌های تند رپ که به‌طور تهدیدآمیز بر روی ساز نفوذ می‌کنند.
The Adept اولین آلبوم انفرادی اوست. کانجا در 13 قطعه، که هرکدام به سختی سه دقیقه طول می کشد، وسعت و عمق تجربه آوازی خود را به نمایش می گذارد، به صورت آکروباتیک از غرغر غرغر گرفته تا فریادهای فالستتو، ابیات سریع و نویز بافت، صدای او ابزاری نافذ است که می تواند با گیتار تحریف شده و باس رعد و برق رقابت کند. . این یک تجربه شنیداری فشرده و بی‌وقفه است که با صدای خشن بادهای مخالف و فریادهای متناوب «آره» و «برو» کانجا در بازکننده TYVM شروع می‌شود، قبل از شتاب گرفتن از تکنو صنعتی رم فودر، دث متال بر روی Acts of God و تله‌های متلاطم. -Rhythms نشان بلم.
صدای آهنگ بلند، وقیحانه و پر از طبل است چنان پر از عمق که وقتی با صدای مناسب نواخته می شود، به نظر می رسد که آماده کوبیدن شما به پهلو هستند. آوازهای بی امان کانجا شدت را حفظ می کند در حالی که آلبوم با مجموعه ویژگی هایش از یکنواختی آن جلوگیری می کند. تهیه‌کننده ایتالیایی Talpah یک لبه هیپ‌هاپ به جانگیلی اضافه می‌کند، در حالی که گیتاریست هنرپیشه کنیایی Hybrid Intuition به Nobody یک مزیت راک گلم عجیب و غریب می‌دهد.
The Adept آلبومی برای افراد ضعیف نیست. در میان هجوم سازها، فضای کمی برای نفس کشیدن وجود دارد و ضربات کوبه ای بی وقفه آن می تواند مانند ضربان شدید قلب به نظر برسد. با این حال، به خود اجازه دهید در این هرج و مرج بنشینید، و می توانید به طرز عجیبی احساس رهایی کنید، گویی در برابر باد دیوانه فریاد می زنید یا مانند خود کانجا از قدرت بیانی خارق العاده ای استفاده می کنید.
همچنین در این ماه منتشر می شود
کورا استاد بالاک سیسوکو زبان مشترک جذابی با گیتاریست کلاسیک پیدا می کند درک گریپر در اولین کار خود با عنوان موسیقی (Matsuli Music). این زوج به طور پیچیده و معمولی از طریق هفت ساز گفتگو می کنند و به یک اوج آتشین در بازل می رسند. خواننده و ترانه سرای تایوانی یو جینگ The Crystal Hum (Night School Records) را منتشر می کند، ترکیبی جذاب و البته بسیار کم از آوازهای لطیف ماندارین و الکتروپاپ غم انگیز دهه 80. نوازندگان چند ساز ایبلیس گاردیا فراگوتی و فرانک روزالی در اولین آلبوم Mestizx (سرود بین‌المللی) آزادانه با اشاراتی از ریتم‌های لاتین بنوازید و آهنگ‌های جنبشی عفونی ایجاد کنید که به جاز، کامبیا، بومبا و غیره اشاره دارد.