مقاله اوا لادیپو تأثیرگذار است (گذشته خانواده من و آلمان بر من سنگینی می کند. به همین دلیل است که من برای غزه، 19 آوریل بسیار احساس می کنم).
برای هزاران سال، افراد مختلف و گروه های مختلف همان چیزی را می خواستند که همه فکر می کردند می خواهند. بدیهی است که هر دو نمی توانند آن را داشته باشند – مگر اینکه هر دو خواهان صلح باشند. ایجاد نظم سیاسی که به احزاب رقیب اجازه می دهد در صلح دائمی زندگی کنند، چه در اروپا و چه در سایر نقاط جهان، مشکل بوده و باقی است، علیرغم این واقعیت که هر کدام نمی توانند هر آنچه را که می خواهند داشته باشند. اگر هر یک از طرفین بر غلبه بر دیگری پافشاری کند، به صلحی پایدار منجر نخواهد شد – همانطور که فرانسه، آلمان و بسیاری از کشورهای دیگر در طول قرن ها نشان داده اند.
ایجاد جامعه اروپایی پس از جنگ جهانی دوم، تلاشی جدی برای عادت دادن مخالفان، با همکاری منظم، برای یافتن پاسخ برای مشکلات اغلب رایج بود، تا متوجه شوند که دیگری نیز یک شخص است. این تلاش تا حد زیادی موفقیت آمیز بود. مطمئناً بسیار موفق‌تر از تلاش فرانسه پس از جنگ جهانی اول برای تحقق عدالت است.
من به عنوان یک قاضی در این کشور و در دادگاه دادگستری اروپا، مطمئناً معتقدم که عدالت هدفی قابل ستایش است. اما من به شدت از محدودیت‌های آنچه که می‌توان هم در زمینه حقوق کیفری و مدنی و هم در چارچوب حقوق بین‌الملل با تمرکز انحصاری بر آنچه به عنوان عدالت تلقی می‌شود به دست آورد، آگاه شدم.
عدالت نمی تواند تنها خواسته باشد و همیشه مهم ترین و انحصاری ترین خواسته نخواهد بود. همانطور که اوا لادیپا به درستی اصرار می کند، معجزات می توانند و با درک اهمیت برابری با همه مردم – صرف نظر از نژاد، قومیت یا مذهب – به دست آمده اند.
سر کنراد شیمن
پاتریکزبورن، کنت