کایوان آلن معمولاً برای اولین نمایش های فیلم، تلویزیون، موزیکال، نمایش های مد، رویدادهای شرکتی و ویدئوهای پاپ رقص می نویسد (یکی از طرفداران او در دهه 2000 گروه Hear’Say Pure and Simple بود). اما اینجا او با گروه خودش است و یک باله قرن نوزدهمی را اصلاح می کند. و چیز دیگری برای دیدن در پیست رقص وجود ندارد.
همانطور که از این رزومه انتظار دارید، آلن در پرانرژی، مستقیم و پوپولیست بودن خوب است. رقص پیچیده و حساس که دنیای درونی افراد را آشکار می کند؟ به میزان کمتر. اما موضوع این نیست. فکر نمی‌کنم برای منتقدان رقص گستاخ ساخته شده باشد، و این یک تور ستودنی در بریتانیا به مکان‌هایی است که رقص در آنها نادر است.
همه اینها ترکیبی است: باله، مدرن، هیپ هاپ، رقص تجاری، همه روی هم انباشته شده اند. موسیقی متن که توسط آهنگساز سوئدی ریکارد برگ نوشته شده است، یک موسیقی باله Léo Delibes را می گیرد و آن را با ضرب آهنگ هیپ هاپ (در یک ضبط بد در این تئاتر) ریمیکس می کند. محیط فضایی افسانه‌ای و دنیای قدیمی دارد، با رقصندگانی که هدفون به سر دارند و توپ‌های بسکتبال پرتاب می‌کنند، و لباس‌هایی پر از لایه‌ها و بافت‌ها، تزئینات، کمربند و تکه‌ها (و همه با پای برهنه می‌رقصیدند). این یک رویکرد “بیشتر بیشتر است” است – کثیف اما از همه ناسازگاری ها لذت می برد.
داستان مخترع، عروسک مکانیکی واقعی او و مرد جوانی که عاشق آن می شود چیزی است که به باله کلاسیک نزدیک می شود. اخیراً بازآفرینی های مدرن بزرگی از Cappella صورت گرفته است، مانند باله اسکاتلندی که آن را به داستانی در مورد هوش مصنوعی تبدیل کرده است، اما این یکی از آنها نیست. در حالی که در پایان تلاشی دیرهنگام برای دادن عمق به دکتر کاپلیوس وجود دارد، سرمایه گذاری زیادی روی شخصیت یا طرح داستان وجود ندارد. بیشتر جنبه سرگرمی دارد: شخصیت‌های گسترده با حالات چهره‌ای جذاب، کارهای صحنه و مشغله زیاد.
آلن گروهی پرانرژی متشکل از همه کاره ها را گرد هم آورده است، از جمله الی فرگوسن، برنده انعطاف پذیر سری اول The Greatest Dancer در 14 سالگی. آموزش تاز هوسلی در هیپ هاپ به خوبی می درخشد، و لورا برید قوی است، اگرچه رقص واقعاً او را کشش نمی دهد. مانند عروسک Capelia، این یک ساخته کاملا متقاعد کننده نیست، اما با اشتیاق بسیار متحرک است.