در صبح روز تولد 76 سالگی خود در اوایل این ماه، هری هانتر بیواک خود را در جنوب مراکش ترک کرد تا با بیش از 800 دونده دیگر در صحرای صحرا صف آرایی کند.
اما به غیر از آرزوهای تولدی که با او تبریک گفتند، جشن دیگری برای این نقطه عطف وجود نداشت، که باعث شد هانتر مسن‌ترین بریتانیایی شود که مسابقه حماسی ماراتون دس سابلز را به پایان رساند، مسابقه‌ای 250 کیلومتری (155 مایلی) و هفت روزه. تپه های شنی و کوه های سنگی.
من کمی بیش از 40 کیلومتر در گرمای خورشید صحرا دویدم و وقتی برگشتم غذای خشک شده یخ زده خوردم. این روز تولد من بود.
هانتر گفت که تصمیم گرفت به طور خاص در این رویداد شرکت کند تا رکورد سنی را که قبلاً در اختیار دیوید اکسل بود، که در سال 2017 مسابقه را به پایان رساند، 75 سال داشت، و سر رنالف فاینس کاشف در سال 2015، در سن 71 سالگی (خود مسن ترین رقیب تاریخ بود) را شکست داد. 83). همچنین بیش از 2700 پوند برای آسایشگاه کودکان الکساندر دوین در برکشایر جمع آوری کرد.
این پیرمرد 70 ساله 16 بار دوی ماراتن لندن، ماراتن 250 کیلومتری کالاهاری-آوگرابیس در جنوب آفریقا را 5 بار دویده و در ماراتن های اولترا ماراتن ایسلند و ترکیه شرکت کرده است.
اما او گفت که ماراتن دس سابلز که به عنوان سخت ترین مسابقه پیاده روی زمین در دمای بیش از 50 درجه سانتیگراد شناخته می شود، بزرگترین چالش او بود. دوندگان مسافت یک ماراتن را در یک روز طی می کنند – و یک ماراتن دوگانه را در یک روز، که هانتر گفت که برای برخی از شرکت کنندگان نقطه برجسته مسابقه بود.
او گفت: «روز سوم 85 کیلومتر بود. شاید سخت‌ترین روز طولانی‌ای بود که داشتم. ساعت شش صبح شروع کردیم و حدود ساعت 45/8 باید به کمپ می رسیدم [the next morning].
کل صعود 1154 متر بود و صعود سختی بود. ما کیلومترها از این دره صخره ای راه رفتیم. در نهایت از این یال بالا رفتیم که در قسمت‌هایی با افت حدود 500 فوتی (150 متری) در دو طرف بسیار باریک بود. وقتی به صحرا برگشتیم، نزدیک ظهر بود و گرما به شدت افزایش یافته بود. در دهه 50 و 60 در تپه های شنی ثبت شد. آتش می سوزد.»
شرکت کنندگان باید تمام مواد غذایی و لوازم، از جمله پمپ اجباری ضد سم گزش مار را به همراه داشته باشند. اما هانتر گفت که برخلاف کالاهاری، جایی که زرافه‌ها در طول مسیر می‌دویدند، نشانه‌های کمی از حیات وحش در صحرا وجود دارد.
او گفت: «تنها چیزی که به نظر می‌رسید در آنجا زندگی می‌کرد، حشرات کوچک بودند. در طول مسابقه فکر می‌کنم سه یا چهار شتر وحشی و بزهایی را در دوردست دیدم. هیچ سر و صدایی وجود ندارد. وقتی تنها هستید و افرادی پشت سر شما هستند، اما آنها دور هستند، می توانید صدای ریزش سنجاق را بشنوید.
چالش برانگیزترین تجربه دیگر شکارچی زمانی بود که یک طوفان شن در ساعت 1:30 صبح یک روز صبح به کمپ دوندگان برخورد کرد و بیواک او را با خاک یکسان کرد.
او گفت: «وقتی خواب بودیم روی ما افتاد. «تنها این بود که افتاد. ما باید فقط زیر آن چیز می خزیم، روی زمین دراز می کشیدیم، فقط پنهان می شدیم و سعی می کردیم بخوابیم.”
حالا هانتر به بریتانیا برگشته بود، منتظر یک شام تولد مناسب با خانواده اش بود. او گفت که خوش شانس بود که همسرش مارگارت مسافت های طولانی را پیاده روی کرد. او گفت: «او کسی نیست که در خانه بنشیند. او خودش در آنجا کاری انجام می دهد.
هانتر که به عنوان یک مربی شخصی کار می کند و صبح روزی که صحبت کردیم یک اردوی بوت برگزار کرد، اکنون در حال بررسی چالش بعدی خود است. دو تن از همسایگان او در ماراتن دس سابلز از او دعوت کردند تا در یک مسابقه خیریه در نیکاراگوئه که قصد دارند در ژوئن آینده برگزار کنند، شرکت کند.
او گفت: “اگر این آتشفشان خارج شود، در هفت روز از هفت آتشفشان فعال بالا صعود خواهیم کرد.” آنها به آن خط آتش می گویند. من 77 ساله خواهم شد.