بر اساس یک تحلیل، تعداد لابیگران سوخت فسیلی و پتروشیمی در مذاکرات سازمان ملل برای توافق بر سر اولین معاهده جهانی برای کاهش آلودگی پلاستیکی بیش از یک سوم افزایش یافته است.
بیشتر پلاستیک از سوخت‌های فسیلی از طریق فرآیندی شیمیایی به نام کراکینگ ساخته می‌شود و 196 لابی‌گر از هر دو صنعت در مذاکرات سازمان ملل در اتاوا، کانادا شرکت می‌کنند، جایی که کشورها در تلاش برای رسیدن به توافقی برای محدود کردن تولید پلاستیک به عنوان بخشی از یک معاهده هستند. بر اساس تجزیه و تحلیل مرکز حقوق بین المللی محیط زیست (Ciel) زباله های پلاستیکی جهانی را کاهش دهید.
196 لابیستی که برای شرکت در مذاکرات ثبت نام کرده اند، 37 درصد بیشتر از 143 لابی گری ثبت شده در آخرین دور مذاکرات در نایروبی است. این به نوبه خود 36 درصد بیشتر از سال گذشته است. افزایش تولید پلاستیک بخش عمده ای از برنامه های صنعت سوخت های فسیلی برای آینده است و هرگونه تلاش برای محدود کردن تولید، مانند آنچه در مذاکرات سازمان ملل مورد بحث قرار گرفت، تهدیدی آشکار برای سود آنهاست.
بر اساس گزارش Carbon Tracker، BP انتظار دارد پلاستیک‌ها 95 درصد از رشد خالص تقاضای نفت را از سال 2020 تا 2040 تشکیل دهند و آژانس بین‌المللی انرژی تخمین می‌زند که تقاضای پلاستیک تا سال 2040 45 درصد از رشد تولید نفت و گاز را به خود اختصاص دهد.
سیل گفت که لابیگران سوخت فسیلی و صنایع شیمیایی نیز دسترسی بیشتری به جلسات با کشورهای عضو دارند تا دستور کار خود را پیش ببرند.
تعداد آنها از نمایندگان اتحادیه اروپا بیشتر است و لابیگران سوخت فسیلی و صنایع شیمیایی سه برابر بیشتر از دانشمندان مستقل از ائتلاف دانشمندان برای یک معاهده پلاستیک مؤثر هستند.
«نتایج این مذاکرات برای کشورها و جوامع در سرتاسر جهان حیاتی است، و افشای و مقابله با نقش شرکت‌هایی که برنامه‌هایشان اساساً با منافع عمومی جهانی در تضاد است، حیاتی است. دلفینا لوی آلوارز، هماهنگ کننده جهانی پتروشیمی در Ciel گفت: دسترسی به مذاکرات تنها یک قطعه از پازل است.
ممکن است برخی استدلال کنند که همه دسترسی برابر دارند، اما این به سادگی درست نیست. لابی‌ها در هیئت‌های کشوری ظاهر می‌شوند و دسترسی ممتازی به جلسات فقط کشورهای عضو دارند که در آن بحث‌های حساس پشت درهای بسته انجام می‌شود.» علاوه بر تعداد نگران‌کننده لابی‌گرانی که در مذاکرات شرکت می‌کنند، فعالیت‌ها و رویدادهای لابی صنعت در پشت صحنه در ماه‌های منتهی به مذاکرات در سراسر جهان در حال وقوع است.
سیل گفت، جوامعی که بیشتر تحت تأثیر آلودگی پلاستیکی قرار دارند، از جمله کشورهای جزیره کوچک اقیانوس آرام، در مذاکرات با تعداد بسیار کمتری شرکت می کنند و دسترسی یکسانی به جلسات با کشورهای عضو ندارند.
توری کرس، مدیر ارتباطات گروه محیط زیستی Keepers of the Water، که بخشی از گروه بومی در این مذاکرات است، گفت: «لابیگران صنعت از کرسی‌هایی در هیئت‌های دولتی لذت می‌برند، در حالی که جوامعی که بیشتر تحت تأثیر بحران پلاستیک قرار گرفته‌اند در تلاش هستند تا خود را داشته باشند. صداهایی شنیده می شود
«اگرچه ما توسط تبلیغات صنعتی در حمایت از پلاستیک احاطه شده‌ایم، مردم بومی کمبود دسترسی را احساس می‌کنند، زمان بسیار محدودی برای صحبت دارند و حتی در میز ملل اول به رسمیت شناخته نمی‌شوند. پلاستیک ها آب ما را مسموم کرده اند و آنچه برای آب می آید برای مردم نیز اتفاق می افتد.
مذاکرات در مذاکرات پیمان سازمان ملل در اتاوا در تلاش است تا بن بست بین کشورهای سوخت فسیلی و سایر کشورهایی که برای یک معاهده جاه طلبانه که کل چرخه حیات پلاستیک را پوشش می دهد، بشکنند.
اما لوئیس وایاس والدیویسا، سفیر اکوادور در بریتانیا و رئیس مذاکرات بین‌دولتی سازمان ملل متحد در مورد یک سند الزام آور قانونی در مورد آلودگی پلاستیکی، گفت که مطمئن است مذاکرات ادامه خواهد یافت و منجر به یک معاهده جهانی در سال آینده خواهد شد.
گراهام فوربس، رئیس هیئت صلح سبز در مذاکرات گفت: «تأثیر و حضور رو به رشد سوخت‌های فسیلی و صنعت پتروشیمی چیزی نیست که مردم و اقلیم می‌خواهند. لابی سوخت های فسیلی ما را از مذاکره برای توافقی که به بحران پلاستیک پایان می دهد باز می دارد. کشورهای عضو سازمان ملل باید گام بردارند و یک توافقنامه جهانی در مورد پلاستیک امضا کنند که تولید پلاستیک را کاهش دهد و استفاده از پلاستیک یکبار مصرف را پایان دهد.