ریشی سوناک متهم شد که سلامت روان را «جنبه دیگری در جنگ‌های فرهنگی» می‌سازد، زیرا منتقدان هشدار می‌دادند که طرح او برای محدود کردن کمک به افراد مبتلا به اضطراب و افسردگی حمله به افراد ناتوان است.
نخست‌وزیر در یک سخنرانی درباره تامین اجتماعی گفت که می‌خواهد به حذف کمک نقدی هنگفت مورد نیاز افراد مبتلا به مشکلات روانی و جایگزینی آن با درمان رسیدگی کند.
با این حال، موسسات خیریه گفتند که درمان در حال حاضر برای بسیاری دور از دسترس است، با 1.9 میلیون نفر در لیست انتظار روانپزشکی NHS و برخی از آنها در حالی که بدون کمک هستند، شرایط بدتر را تجربه می کنند.
اسکوپ، موسسه خیریه برابری معلولان، گفت که این پیشنهادات “خطرناک است و خطر بی‌توانی افراد معلول را دارد” و با افزایش اضطراب آنها، سلامت آنها را بدتر می‌کند. جیمز تیلور، مدیر استراتژی موسسه خیریه، گفت که این سخنرانی “حس یک حمله کامل به افراد معلول است”.
سوناک با آغاز بررسی پرداخت مستقل شخصی (Pip)، کمک هزینه غیرآزموده شده که به افراد ناتوان در پرداخت هزینه های اضافی مشکلات سلامتی کمک می کند، گفت که بریتانیا از یک “فرهنگ بیمار” رنج می برد.
وی افزود که این بازنگری به ارائه مدارک پزشکی بیشتر قبل از اعطای مزایا می پردازد، بررسی می کند که آیا برخی از مزایا باید یکباره باشند و نه دائمی، و بررسی می کنند که آیا پرداخت های نقدی باید برای برخی شرایط سلامت روان متوقف شود یا خیر.
نخست وزیر گفت که او به دنبال “تعریف واضح تر نوع و شدت بیماری روانی است که باید برای پیپ واجد شرایط باشد” و اینکه “معلوم نیست که آنها به همان میزان افزایش هزینه زندگی داشته باشند، مانند مردم. با بیماری های جسمی
سوناک افزود: وقتی به اعداد و ارقام نگاه می‌کنید، نیمی از افرادی که در سال گذشته به دلیل افسردگی و اضطراب غیرفعال شده‌اند، سه برابر تعداد افرادی که در دهه گذشته بیماری تشخیص داده شده‌اند، واقعاً برای ما جالب نیست. درست.”
این اعلامیه اعتراض موسسات خیریه معلولان را برانگیخت و گفتند که تعداد افرادی که کار را ترک می کنند و به کمک نیاز دارند به دلیل فروپاشی خدمات عمومی، مشاغل بی کیفیت و سطح بالای فقر در میان خانواده های معلول است.
مؤسسات خیریه همچنین پس از اینکه نخست وزیر گفت که “خطر پزشکی بیش از حد آنچه که اساساً دغدغه ها و مشکلات روزمره زندگی است” در سیستم رفاهی وجود دارد، زنگ خطر را در مورد سخنان Sunac در مورد سلامت روان به صدا درآوردند.
دکتر سارا هیوز، مدیر اجرایی خیریه سلامت روان مایند، گفت این سخنان، که تصویری از “فرهنگ بهداشت روانی که بیش از حد پیش رفته است…” برای مردم کشور مضر، نادرست و نادرست است، ترسیم می کند. .
او گفت: «حقیقت این است که خدمات سلامت روان پس از سال‌ها سرمایه‌گذاری ناکافی در نقطه شکست قرار دارند و بسیاری از مردم در حالی که منتظر حمایت هستند، بیمارتر می‌شوند.
کارگر گفت که مردم از قبل برای حمایت از سلامت روان NHS فریاد می زدند و یک “بحران سلامت روان بی سابقه” وجود داشت.
وس استریتینگ، وزیر بهداشت در سایه، می‌گوید: «سعی کردن محافظه‌کاران برای تبدیل سلامت روان به یک جبهه دیگر در جنگ‌های فرهنگی، نه تنها ناشنوا، بلکه بی‌شرمانه و غیرمسئولانه است. به جای تلاش برای پنهان کردن ابعاد مشکل، دولت بعدی کارگر به مردم حمایت می‌کند که به شدت به آن نیاز دارند.»
سوناک تغییرات پیشنهادی خود را برای مزایای معلولیت در اتاق فکر مرکز عدالت اجتماعی در لندن تشریح کرد. وی گفت که از زمان شیوع بیماری همه گیر، “چیزی اشتباه شده” تا تعداد افراد غیرفعال اقتصادی که به طور مزمن بیمار هستند، به ویژه با بیماری روانی افزایش یابد.
سوناک گفت: «هشدارکننده‌ترین چیز این است که بیشترین سهم از بیماری‌های طولانی‌مدت در میان جوانان… در کمک‌های اجتماعی است.
او گفت که این کشور نمی تواند کمک مالی “مارپیچ” معلولیت 69 میلیارد پوندی را بپردازد، که اکنون بیشتر از بودجه مدارس معمولی است، و مدعی شد که پیش بینی می شود بودجه پیپ در چهار سال آینده 50 درصد افزایش یابد.
اقدامات دیگری که وی بیان کرد عبارتند از:
-
انتقال مسئولیت صدور مرخصی، که قبلاً به عنوان مرخصی استعلاجی شناخته می شد، از پزشکان عمومی به سایر «کارمندان و متخصصان بهداشت» برای تشویق افراد بیشتری برای بازگشت به کار.
-
تایید طرح قانونگذاری «در مجلس آینده» برای پایان دادن به مطالبات مزایا برای کسانی که 12 ماه ادعا کرده اند اما شرایط لازم برای تصدی کار موجود را ندارند.
-
درخواست از افراد بیشتری در Universal Credit که به صورت پاره وقت کار می کنند تا به دنبال کار بیشتری باشند، آستانه درآمد را از 743 پوند در ماه به 892 پوند در ماه افزایش می دهد، بنابراین افرادی که حقوق کمتری دارند باید ساعت های اضافی را جستجو کنند.
-
تایید برنامه هایی برای تشدید ارزیابی ظرفیت کاری به طوری که افراد بیشتری با “شرایط کمتر دشوار” به دنبال نوعی کار باشند.
مل استراید، وزیر کار و بازنشستگی، روز جمعه به اسکای نیوز گفت: “اگر به پزشک عمومی مراجعه کنید و بگویید کمی احساس افسردگی می کنید و مرخص شده اید، 94 درصد مواقع تیکی است که می گوید شما هستید. کاملا برای کار نامناسب
“کاری که ما می خواهیم انجام دهیم این است که سیستم را تغییر دهیم تا به آن شخص ارجاع داده شود – دولت در حال ایجاد چیزی به نام “Work Well” است – جایی که آنها هم حمایت پزشکی مورد نیاز خود را دریافت می کنند و هم از یک مربی کاری برای مشارکت یا کمک به ماندن در مشاغل در زمانی که آنها در حال کار هستند یا به آنها کمک می کنند تا زمانی که کار نمی کنند شغل پیدا کنند.
اتحادیه پزشکان و پرستاران نگرانی‌هایی را در مورد دیدگاه سوناک مبنی بر وجود خطر “پزشکی بیش از حد” شرایط بهداشت روانی ابراز کردند، اگرچه او اصرار داشت که تصمیمات بالینی در مورد تشخیص‌ها همیشه به متخصصان مربوط می‌شود.
انجمن پزشکی بریتانیا اعلام کرد که نخست وزیر باید به جای “فروغ لفاظی های خصمانه در مورد “فرهنگ بیماری” بر دسترسی مردم به مراقبت های بهداشتی مورد نیاز برای بازگشت به کار تمرکز کند.
پروفسور پت کالن، دبیر کل کالج سلطنتی پرستاری، وی گفت: “کارکنان پرستاری بزرگترین نیروی کار در بخش بهداشت و مراقبت هستند، اما خود آنها از سلامت طولانی مدت به طور فزاینده ای رنج می برند.
اظهارات نخست وزیر درباره یک “فرهنگ بیمار” برای حرفه ای که به شدت تحت تاثیر بحران طولانی کووید و مارپیچ سلامت روان قرار گرفته، بسیار توهین آمیز خواهد بود. مسائل بهداشت عمومی مسائلی نیستند که دولت بتواند به سادگی آنها را نادیده بگیرد.”
مؤسسه مطالعات مالی گفت که دولت های فعلی و بعدی باید راهی برای تامین هزینه های فزاینده مزایای معلولیت یا کاهش آن بیابند، اما هنوز مشخص نیست که چه چیزی پشت افزایش مطالبات است.
Sam Ray-Chaudhury، اقتصاددان در IFS، گفت: «یک سال یا بیشتر قابل قبول به نظر می رسید که افزایش سریع تعداد افرادی که ادعای مزایای سلامتی دارند، یک پدیده موقت مرتبط با همه گیری باشد. این توضیح اکنون بعید به نظر می رسد، و پیش بینی های جدید امروز این واقعیت را منعکس می کند.
«افزایش هزینه این مزایا و آنچه که ممکن است در پاسخ به آن انجام شود، یک موضوع مبرم برای دولت بعدی خواهد بود و فشار بیشتری را به وضعیت مالی که قبلاً دشوار است اضافه خواهد کرد. متأسفانه، ابداع پاسخ مناسب سیاستی به دلیل عدم شفافیت در مورد آنچه که به رشد کمک می کند بسیار دشوارتر می شود.