توکیو — نامیدن توکیو به عنوان “باغ شهر” با عقل متعارف، به ویژه دیدگاه عمیق پایتخت به عنوان یک جنگل بتنی مخالفت می کند. در این نظر حقیقتی وجود دارد. از روی برج‌ها و رصدخانه‌های پشت بام، این شهر می‌تواند مانند تمرینی برای خنثی کردن طبیعت، پنهان شدن یا حصارکشی سبزه‌هایش در تعقیب نادرست پیشرفت به نظر برسد. با این حال، تا سطح زمین پایین بیایید، و توکیو نشان می دهد که ممکن است بالاترین غلظت باغ های رسمی در هر پایتخت آسیایی باشد.
چندین مورد از این املاک باقی مانده اند، هرچند در مقیاس کوچک، میزبان تعداد زیادی از پروژه های چشم انداز هستند که توسط سران خانواده های نجیب در دوره ادو (1603-1868) و بعداً توسط کارآفرینان ثروتمند سفارش داده شده است. این باغ‌ها با تعدادی از باغ‌های تجربی معاصر تکمیل می‌شوند که تعهد مستمر توکیو به هنر را تأیید می‌کند.